υπερπλάτιος

-α, -ο, Ν

φρ. «υπερπλάτιο νεύρο»

ανατ. κινητικός κλάδος τού βραχιόνιου πλέγματος που νευρώνει τους μυς υπερκάνθιο και υπακάνθιο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στον ελλ. ξεν. επιστημον. όρου, πρβλ. γαλλ. (nerf) susscapulaire].